به تو از تو می نویسم

به تو از تو می نویسم...

می بینی چه دنیای بامزه و عجیبیه  زمانی که نگران بودی من از ارتفاع 113 متری سقوط کنم قطعا نمیدوستی که چند سال بعدش قراره منو از بالای بلندترین قله ی دنیا پرت کنی به ته عمیق ترین دره دنیا...حالا اجازه میدی از سقوط حرف بزنم؟!!!  به تو از تو می نویسم...

و کماکان دلم آشوب میشه هر لحظه که فکر میکنم که تو تونستی با من....، با من...!، با من... ؟ نمیدونستم جمله ی بالا رو با چه فعلی کامل کنم که لااقل جزئی از حق مطلب رو ادا کنه ...  تو با قلب ویرانه ی من چه کردی؟! ببین عشق دیوانه ی من چه کردی! در ابریشم عادت آسوده بودم... تو با بال پروانه من چه کردی؟!   جهان من از گریه ات خیس باران... تو با سقف کاشانه من چه کردی؟  به تو از تو می نویسم...

به تو از تو می نویسم...